هم آفـتابـی و هم سـایه بر سـرم داری            یک آسمان کرم و لطف دم به دم داری

تـو آیـتـی ز بهـشـتی که آمـدی ایـران            به روی دوش خودت بیرق کرم داری

امـامـزادۀ مــوسـی بـن جـعـفـری امـا            برای فاطمه در شهـر قـم حـرم داری

برای بخـشـش هـر چه گـناه، ای بانـو            بـه روی نـامـۀ اعـمـال مـا قـلـم داری

تو مثـل عـمـۀ سـادات بر فـراز حـرم            به عشق گـنبد سلطان خود عـلم داری

به زیر پای تو گل ریخت قم ولی پیداست            برای روضۀ زینب هـمیشه غـم داری

نه ازدحـام حـرامـی، نه بـزم نامحـرم            چه قدر دور و برت چشم محترم داری

شـراب بود و کـباب و ربـاب هـم بود            یزید گفت به مطرب بزن، چه کم داری؟!